Kaapstad, Big Five & school

Molveni!

Door alle indrukken op vakantie en het feit dat school nu toch echt begonnen is, kom ik er bijna niet aan toe om een blog te schrijven. Het feit dat we (nog) geen internet hebben in de huisjes, maakt het er ook niet makkelijker op. Maar het is toch weer gelukt.

Ondanks dat school gestart is, wil ik toch nog even in de vakantiesferen blijven.
Op onze derde dag in Kaapstad namen we de Hop on- hop off bus wederom als taxi. We kennen de toelichting op alle bezienswaardigheden dan ook bijna uit ons hoofd.
We besloten een Historic City Walk te doen, waarbij Rico – een echte ‘Capetownian’ – ons langs plekken door het stadscentrum leidde:
-Greenmarket Square.
-St. George’s Cathedral: Deze kerk werd gebouwd door de Engelsen. De Zuid-Afrikanen noemen hem ook wel het neefje van de Big Ben in Londen.
-Tijdens de periode van apartheid werd de bevolking verdeeld in negen verschillende categorieën (o.a. white, colored, Cape colored, black). Iedere inwoner van de stad moest zich melden bij Cape High Court, om zich te laten registreren in de voor hun geldende categorie. Men moest buiten wachten, waarbij een verdeling werd gemaakt door twee bankjes: ‘whites only’ en ‘non-whites only’.
-Het Tuynhuys: Dit was het eerste VOC-gebouw dat Van Riebeeck bouwde toen hij voet aan wal zette aan de kaap. Het Tuynhuys vormt het middelpunt van de Company Gardens.
-Parliament: Hier zit de regering van Zuid-Afrika nog steeds een deel van het jaar.
-Slave Lodge: Hier bracht de VOC haar slaven onder. Tussen bepaalde tijden mocht niemand de lodge verlaten. Behalve in het weekend: dan werden de vrouwen weggestuurd om de zeelieden van hun pleziertje te voorzien. Voor Slave Lodge staat een monument, met daarop namen van slaven.
-City Hall: Vanaf een balkon van dit gebouw gaf Mandela de eerste speech na zijn vrijlating. Op het plein stonden zo’n 25.000 mensen, die daar de hele dag hadden gewacht (de speech zou om 14:00 uur plaatsvinden. Het werd 21:00 uur ’s avonds). In zijn speech pleitte Mandela voor vergeving, respect en harmonie.
Langs de Eastern Food Bazaar liepen we terug naar Long Street, waar we de hop on- hop off bus verder namen richting V&A Waterfront. De intentie was eigenlijk om door te gaan naar de Tafelberg om hier te wandelen, maar er stond zo’n harde wind dat dit niet mogelijk was. Na een lunch op V&A Waterfront gingen we door naar Camps Bay. De wind was nog verder aangetrokken en iedereen lag daarom in het gras i.p.v. op het strand. We werden alsnog gezandstraald en hadden kippenvel door de harde wind, maar dit mocht de pret niet drukken.

Maandag was alweer de laatste dag in Kaapstad. ’s Ochtends hadden we een townshiptour in Langa, de oudste township van Kaapstad. De tour werd gegeven door een local en ik vond het best ongemakkelijk. Niet zozeer omdat de mensen intimiderend waren, maar vooral door de projecten die we hebben gezien en het feit dat heel erg werd benadrukt dat we best foto’s mochten maken. Ik voelde me hiertoe echter niet geroepen, want ik ga niet naar de township om ‘aapjes te kijken’. We kwamen langs een crêche waar twee vrouwen oppasten op zo’n vijftien kinderen in de leeftijd 0 – 3 jaar. Alle kinderen waren aan het huilen. Er waren echter ook goede ontwikkelingen te zien in de township. Zo wordt er gewerkt aan het Mandelaproject. Ieder huishouden in de township dat minder dan R3.500 (+/- €270) per maand verdient, krijgt een appartement toegewezen in de flats die op dit moment gebouwd worden. Hun krotten worden dan meteen afgebroken, om te voorkomen dat ze deze gaan verhuren. In een deel van de krottenwijk waren de mensen al verhuisd en daar was goed te zien hoe arm de meerderheid is: op het hele veld was slechts een tiental krotten over, waar mensen met een inkomen hoger dan R3.500 wonen. De stank van de gezamenlijke toiletten was sterk aanwezig. We sloten de tour af met een bezoek aan een soort medicijnman die in een donker krot zat dat volgepropt was met allemaal potjes en frutsels.

Vanuit de township werden we afgezet bij de Slave Lodge, zodat we dit museum konden bekijken. Vanaf daar namen we de watertaxi (uiteraard van de Hop on- hop off company) naar V&A Waterfront, om te lunchen bij onze nieuwe favoriet: Mugg & Bean.
Vervolgens gingen we naar de Clock Tower, waar om 15:00 uur de boot vertrok naar Robbeneiland. We begonnen daar met een tour over het eiland, waar duidelijk werd verteld hoe het leven van de gevangenen er heeft uitgezien. Zo kwamen we langs het stuk land en de grot waar ze iedere dag, in de brandende zon, moesten werken. Sommigen waren bij aankomst ongeschoold/analfabeet. Er zaten echter ook zeer hoog geschoolde gevangenen, zoals ingenieurs en doctoren. Zij gaven de ongeschoolden in de grot stiekem les, met het gevolg dat sommigen bij vrijkomst inmiddels op academisch niveau zaten. Ook kregen we het verhaal te horen van een man die zes jaar op Robbeneiland gevangen had gezeten. Hij mocht alles, behalve communiceren met wie dan ook. Dit resulteerde – geheel gebruikelijk – in psychische problemen.
Na de bustour kregen we een rondleiding door de gevangenis, door een ex-gevangene. We kwamen langs de binnenplaats waar ze tijdens gevangenschap werkten en langs de cel waar Nelson Mandela zijn gevangenschap heeft doorgebracht. De guide sloot af met een soort Mandelaspeech, waarin hij de nadruk legde op vergiffenis en respect.

Op dinsdagochtend vlogen we van Kaapstad naar Port Elizabeth. Vanaf daar werden we naar Addo Elephant Park gebracht. Hier sliepen we twee nachten in een mooie lodge van Camp Figtree, zo’n 15 minuten rijden vanaf Addo. We kwamen aan om 14:15 uur en de game drive zou eigenlijk al om 14:00 uur vertrokken moeten zijn. Zoals een echte Afrikaan betaamt, was de ranger te laat en konden we dus alsnog gelijk mee op game drive. Op woensdag hebben we twee game drives gedaan, waardoor we de hele dag in het park geweest zijn. Iedere game drive vond plaats met andere mensen die ook in Camp Figtree verbleven, welke allemaal erg gezellig waren. Na deze dagen stond de teller op ontiegelijk veel zebra’s, kudu’s en wrattenzwijnen (Pumbaa), zo’n vijftig olifanten en verder het red hartebeest, de jakhals, struisvogels, de eland antilope, schildpadden, meerkatten (Timon) en de zwiepende staart van een verstopte, slapende leeuw (Simba). We spotten zelfs nog een zwarte neushoorn, waarvan er maar tien in het hele park zijn! Ten slotte zagen we nog veel vogels, waarvan onze ranger – Saul – erg zijn best deed om ons de namen te leren. Dit is echter ook hopeloos mislukt, met als gevolg dat Saul erg vaak zei: “Girls, look at that bird! What’s that bird!?”, waarop wij helaas niet konden antwoorden.

Op donderdagochtend werden we opgehaald, om door te rijden naar Lalibela Private Game Reserve. Hier zaten we in een zo mogelijk nog mooiere lodge, tussen de boomtoppen. We konden die middag meteen op game drive. ’s Avonds hadden we heerlijke, echte Afrikaanse Boboti, waar we het recept ook nog van konden ontfutselen. De volgende dag hadden we het volledige programma:
05:00 – Opstaan
06:00 – Game drive
09:30 – Ontbijt
Niksss doen
14:30 – Brunch
16:30 – Game drive
21:00 – Diner

Op zaterdagochtend, weer om 06:00 uur, hadden we onze allerlaatste game drive. Ook in Lalibela hebben we weer ontzettend veel dieren gezien: wederom veel zebra’s, kudu’s en ook blesbokken. Ook de olifanten en het red hartebeest kwamen weer voorbij. Daarnaast giraffes, de witte neushoorn, de bruine hyena (twee keer zelfs, wat bijna niet voorkomt), buffels, gemsbokken, de gnoe, impala’s, jakhalzen, leeuwen, nijlpaarden, nyala’s, de waterbok, de serval, vervet monkeys, de secretarisvogel en de vosmangoest/rode meerkat. Tijdens alle vier safari’s hebben we telkens een uur gezocht naar de cheetah, maar deze konden we helaas niet spotten.
Desalniettemin: van de Big Five hebben we wel de olifant, zwarte neushoorn, buffel en leeuw gezien. Alleen het luipaard was onmogelijk.

Na de laatste safari werden we teruggebracht naar het vliegveld van Port Elizabeth. Vanaf daar zouden we met negentig studenten – allemaal van Stenden Nederland – naar Port Alfred worden gebracht. In eerste instantie zou de transfer om 12:00 uur zijn, maar dit werd pas 14:15 uur (niet geheel verrassend, gezien het Zuid-Afrikaanse tempo). Ik zat in het busje met daarachter de kar waar alle koffers – niet geheel stabiel – waren opgeladen. Na zeven stops langs de weg om alle koffers aan boord te houden, kwamen we eindelijk aan in Port Alfred. Daar moest iedereen naar zijn/haar huis worden gebracht. Wij kwamen terecht in een mooi huis voor zes personen, in Settler Sands. In Settler Sands worden zowel woonhuizen als vakantiewoningen aangeboden. Met twee andere meiden kwamen wij in het enige zespersoonshuis; de laatste twee moesten zondag nog komen. Op zondag bleek echter dat er iets fout was gegaan, waardoor er twee jongens en twee meiden in één huis zaten. Dit mag niet en daarom moest er een oplossing gezocht worden. Uiteindelijk bleek dat de jongens eigenlijk in het zespersoonshuis hadden moeten zitten, waardoor dan ook twee huizen van vier meiden zouden ontstaan. Gevolg was dat we op maandag alles moesten inpakken (terwijl we het zaterdag hadden uitgepakt) en moesten verhuizen naar het huis aan de overkant. Na wat gedoe, gemiep en gesjouw delen we inmiddels een huis met twee Duitse meiden. Gelukkig konden we wel in Settler Sands blijven, want de andere accommodaties zien er eigenlijk allemaal een stuk minder goed uit. Dit hele gebeuren heeft wel voor wat gedoe gezorgd en het was uiteindelijk een fout van school. Gelukkig is hier voor alles het simpele excuus TIA: This Is Africa.
Er is een fout gemaakt in de indeling van de huisjes?
Er is geen warm water in jullie accommodatie?
De stroom gaat er iedere dag twee uur af in de hele stad, op willekeurige momenten?
T.I.A.!

We zijn met zo’n 130 Nederlandse studenten en maandag begon de introductieweek. De dag bestond uit:
- Een algemeen welkom met voorstelronde van het personeel (hier zijn zo’n vijftien docenten betrokken bij de minoren)
- Rondleiding over de campus
- Rondleiding door Port Alfred
- Lecture over IT
- Lecture over water, security & safety
- Xhosa les. Dit is één van de officiële talen die in Zuid-Afrika gesproken wordt, zeker in deze regio. (De aanhef van deze blog is de welkomstgroet aan een groep mensen, in Xhosa).
Deze eerste introductiedag werd uiteraard afgesloten met een drankje in de kroeg. Drinken is in alle Stenden-accommodaties strikt verboden en dit is begrijpelijk naar het heftige voorval van vorig jaar.

Het bleek dat we op dinsdag meteen onze eerste les hadden voor de minor, Change & Innovation. We zijn met tien Nederlandse en Duitse meiden die de minor gaan volgen en misschien komen er nog een aantal Zuid-Afrikanen bij.
In de middag waren er nog een introductiecollege over de bibliotheek (de bibliotheekmadame is hilarisch. Ik wil hier wel elke dag zitten) en een traditional food-ding. We hebben kippenhoofd en -poot gegeten. De kip staarde me ongeveer aan, heel smakelijk. Maar ook betere lokale lekkernijen, zoals melktaart, een bonenschotel en biltong (smaakt als droge worst. Dit hadden we bij de safari ook al).

Tot nu toe is het hier prima vertoeven. Het strand is om 30m vanaf ons huis, de school is zo’n tien minuten lopen, de mensen zijn leuk, het is lekker weer en boodschappen doen is een flinke workout, gezien het feit dat we ongeveer een halfuur naar de supermarkt moeten lopen. Gelukkig hebben we inmiddels een route ontdekt waarmee we de heuvel in het stadje kunnen vermijden. Dit is met het oog op enkels, knieën en kuiten niet verkeerd. Vandaag hebben we eindelijk tijd om de berg was te draaien die we hadden van de vakantie, dus we zijn al compleet gesetteld.

Ik kijk uit naar de inhoud van de minor, de uren die we op het strand en in de omliggende dorpen gaan doorbrengen en het beter leren kennen van alle leuke mensen. Zodra er tijd is – en WiFi in onze accommodatie – laat ik weer van mij horen. Dan volgen er ook foto’s van mijn húske.
Die WiFi zou overigens nog wel even kunnen duren, want hé: TIA!

Liefs, Imkje