Op naar huis!

Hallo mensen,

Dit is ‘m: mijn laatste blog vanuit Port Alfred, Zuid-Afrika. De tijd is voorbij gevlogen maar ik moet er toch echt aan geloven, morgen om 13:30 uur stap ik weer in het vliegtuig naar huis. Dit is heel jammer en ik had nog heel graag een aantal weken willen blijven, maar mijn geld is op en ik kijk er toch ook wel naar uit om jullie allemaal weer te zien.
De laatste drie weken heb ik nog flink wat gedaan en dat wil ik jullie niet onthouden.

Op woensdag 18 maart hadden we een fieldtrip met onze minor; naar de Volkswagen fabriek in Uitenhage voor een gastcollege. Hier hebben we veel interessante informatie gekregen over hun verandertrajecten en het HR-beleid. Uiteraard waren we hier niet alleen voor schoolgerelateerde bezigheden: we kregen ook een rondleiding door de fabriek, waarbij we het hele productieproces konden waarnemen. Heel interessant om te zien hoe dit allemaal gedaan wordt en ook een erg gezellige dag.

Voor het weekend stond een tripje Garden Route op de planning. Met vier meiden vertrokken we op donderdag richting Oudtshoorn. Zo’n 5,5 uur rijden door de bergen met adembenemende uitzichten. Aangezien we pas ’s avonds aankwamen waren we behoorlijk moe van de rit, dus lekker vroeg naar bed. Het programma voor de volgende dag was ook niet mis: 56 km mountainbiken. Om 09:30 uur werden we gedropt op de top van de Swartsberg Pass. Elke keer als ik hier op een mountainbike stap is het superheet en dat was nu niet anders: met 32 graden werd het een pittige tocht met veel drinkpauzes. De eerste 29 km was downhill, wat toch wel erg prettig was. Na een stuk met veel losse steentjes en kramp in je handen van het constant remmen kwamen we uiteindelijk op de gewone asfaltweg, waar we vol gas naar beneden konden scheuren. Heerlijk. Na de eerste 29 km kwamen we bij de Cango Caves. Avontuurlijk als we zijn, deden wij natuurlijk de 1,5 uur durende adventure tour. We gingen met een groep door de grotten en de meest nauwe stukken werden voor ons uitgezocht. In totaal vier extreem smalle doorgangen waar menig persoon met claustrofobie toch echt diep ongelukkig van zou worden. Hoogtepunt was de ‘Duivels’ schoorsteen’. Jezelf omhoog werken in een vier meter lange tunnel (schoorsteen). Mijn ervaring is dat wandelschoenen hier niet ideaal zijn, want daardoor kom je nogal eens vast te zitten. Na 1,5 uur stonden we allemaal weer veilig buiten en konden we onze fietstocht vervolgen. De weg was inmiddels iets vlakker en de wind toegenomen, waardoor we op een gegeven moment zelfs op neerwaartse stukken flink moesten trappen. Weer 11 km verder kwamen we bij een struisvogel boerderij. Hier hebben we een rondleiding gehad. Anne heeft zelfs nog een ritje gewaagd op een van de struisvogels, maar dit was van korte duur. Ik vond deze rondleiding niet heel bijzonder, maar wel leuk om eens te zien. Toen we klaar waren met de rondleiding, hadden we nog 16 km op de fiets te gaan. Het was inmiddels al 17:30 uur en we zouden nog minimaal 1,5 uur nodig hebben om terug te komen vanwege de harde wind en het feit dat we al moe waren van het andere stuk. Uiteindelijk hebben de mensen van het hostel ons toen opgehaald, omdat we niet voor het donker terug zouden zijn. Dit maakte wat mij betreft de prestatie niet minder. 40 km + zwetend kruipen door de grotten + struisvogels bekijken was al een hele inspanning. ’s Avonds zijn we welverdiend uit eten geweest en heerlijk vroeg naar bed gegaan.
Op zaterdag regende het constant en daarom besloten we om eerder dan gepland door te rijden naar Plettenberg Bay in plaats van aan het zwembad te liggen. In ‘Plett’ zaten we in de African Array Lodge, waar ze alles erg mooi hadden opgezet. We hebben deze dag niet veel gedaan. Wel reed ik eeeven tegen een bloembak aan die verstopt stond achter twee andere auto’s, wat een hele mooie kras opleverde op de voorbumper, dus dat was een beetje jammer. ’s Avonds marshmallows bij het kampvuur en 30Seconds. Kortom, een prima avondje. Op zondag stond er wel weer iets op het programma. ’s Ochtends vertrokken we richting het strand om te kajakken. Het doel was om dolfijnen te zien, maar dit is helaas niet gelukt. Twee uur kajakken en één zeehond verder hebben we toch een leuke tocht gehad, waarna we heerlijk op het strand hebben gelegen. Er moet tenslotte ook eens aan dat bruine kleurtje gewerkt worden.
Maandag was het weer tijd om naar huis. Eerst reden we langs Monkeyland, een sanctuary voor apen. Dit houdt in dat ze apen opvangen die uit een situatie gered zijn, zoals apen die als huisdier zijn gehouden in landen waar dit verboden is. We kregen hier een zeer interessante tour van één uur en zagen alle elf soorten die ze in de opvang hebben. Na onze zeer geslaagde ochtend hier, reden we door naar Port Elizabeth. Hier gingen we naar de Boardwalk: een soort van zeer luxe Bataviastad. Hier heb ik nog een aantal souvenirs gescoord, want ik kan uiteraard niet met lege handen thuis komen. Uiteindelijk kwamen we aan het begin van de avond weer aan in Port Alfred en kon ik terugkijken op een heel gezellig weekend!

Op woensdag hadden we weer ons gebruikelijke stapavondje: Ferry’s en Snorts en fijn om 00:00 uur weer naar huis. Dit was een welkome afleiding tussen alle schooldrukte door :), want op donderdag hadden we de tweede student led seminar die we moesten verzorgen voor de klas. Ook deze keer full points, dus dat was de moeite waard.
We besloten om het weekend thuis te blijven, omdat dit het weekend voor week 8 was. En iedereen weet wat dat betekent: opdrachten afronden. Lekker druk dus. Dit productieve schoolweekend sloten we op zondag af met 1,5 uur strand en daarna een avondje flink wat cocktails bij Barmuda’s. Een echt, lekker rustig weekend dus!
Het weekend was echter niet voor ons allemaal even rustig, want Marjolein en Celine waren naar Johannesburg gevlogen om de vier mannen van 1Direction te aanschouwen bij hun concert (vier ja, want Zayn was net twee dagen daarvoor gestopt, hahaha). Omdat het een heel eind teruglopen is van Port Elizabeth Airport naar huis ben ik de beroerdste niet en reed ik samen met Eileen op maandag naar PE om de meiden weer op te halen. Dit was meteen een goed excuus om eerst nog even lekker uit eten te gaan. Om half 9 stonden de dames weer veilig op de grond en konden we terug naar Port Alfred.
Dinsdag was het eindelijk tijd voor de langverwachte huisbraai die al een aantal keren was uitgesteld. Samen met huisgenotes Iris, Carolin en Carina heerlijk gegeten van de braai, want zo hoort het hier in Afrika.

Woensdag 1 april. Het besef. We hebben nog maar een week te gaan. En nog erger: na vandaag hebben we nog minder dan een week. Het werd een week van laatste keren.
Woensdag: de laatste keer school. Eindpresentatie over de moduulopdracht gehad en dat ging prima. Naar de kroeg, de laatste keer Snorts. De laatste keer lachen om de slechte overgangen tussen de liedjes en toch elke keer weer een hele leuke avond.
Donderdag: de laatste keer printen, want de moduulopdracht is officieel AF! Dus, officieel klaar met school hier. Feeeest. Meer feest op donderdag: Marjolein’s verjaardag. Voor iemand die twintig wordt is een prinsessenfeest uiteraard perfect. Denk: tafel met glitters, papieren bordjes en bekers met prinsessen en kinderspelletjes. Limbo dansen, stoelendans, paaseieren zoeken. Dat niveau. Verder heerlijk gekookt en een hele gezellige avond gehad. Tevens de laatste avond met alle elf meiden bij elkaar, want een deel vertrok op vrijdag al voor de vakanties.
Vrijdag: de laatste keer een weekend weg. Naar Chintsa met Iris en Franzi, ondanks dat het weer niet ideaal was. Daarom besloten om eerst naar de bios in East London te gaan, om Insurgent te kijken. Daarna door naar het hostel. Daar stond yoga op het programma en ’s avonds een braai. Gelukkig was deze binnen, want het spoelde. Geen grapje. Van 19:00 uur tot de volgende ochtend 10:00 uur heeft het gespoeld en dat waren we hier nog niet gewend. Op vrijdagavond na de braai de kroeg in gedoken en een hele gezellige avond gehad met poolen, bier, muziek en na afloop iemand met een gitaar & talent. De volgende ochtend na het ontbijt besloten we maar weer huiswaarts te keren, gezien het weer niet echt aan onze kant stond. ’s Avonds als troost uit eten geweest bij Guido’s.
Zondag: de laatste keer champagne breakfast, met Iris, Jackeline en Jess. Ook wij moeten natuurlijk uitgebreid eten met Pasen. Ook nu was het weer helaas nog steeds slecht, dus na het eten was aan het zwembad liggen ditmaal geen optie. ’s Avonds de laatste keer cocktails gedronken bij Barmuda’s, want aan feestjes ontbrak het dit weekend niet.
Maandag: de laatste keer alles wassen, want ik kan mem natuurlijk niet met alle bende opschepen. 2,5 uur verder konden we met frisse kleding weer huiswaarts. ’s Avonds voor de verandering weer eens uit eten geweest, dit keer bij Links met de meiden uit ons oude huis. Dit was een gezellige afsluiting met de lieve meiden waar ik de afgelopen periode zoveel mee opgetrokken ben. Daarna nog even voor een drankje van Ferry’s, want ons geld moet uiteraard op.

En nu zijn we dan toch echt aan het einde gekomen van tien hele leuke weken. Ik heb net mijn koffer met heel veel moeite ingepakt, maar het meeste is er toch in gekomen. Zo meteen nog even naar school om de laatste dingen te regelen, vanavond nog één allerallerlaatste keer uit eten en naar Ferry’s en dan zit het er toch echt op. Morgen om 09:30 uur worden we opgehaald en om 13:30 stap ik in het vliegtuig. Donderdagochtend zet ik weer voet op Nederlandse bodem.

Het weer zat de laatste week helaas niet mee. Veel regen en relatief koud. Ach, je weet dat het tijd is om naar huis te gaan als het weer in Nederland beter is. Dat is nu zeker het geval, dus dat scheelt een hoop ;). Wel een beetje jammer dat ik niet nog eeeven aan mijn bruine kleurtje kon werken, want daar ben ik best weinig aan toe gekomen door alle schoolverplichtingen in de afgelopen weken.
Ik ga nog een middag genieten van alles en iedereen hier en dan zie ik jullie allemaal snel weer.
Door tijdgebrek zitten er deze keer weinig foto’s bij mijn blog, maar die zien jullie wel als ik weer thuis ben.

Baie dankie Suid-Afrika vir die mooi tyd!

Liefs, Imkje