Drukte op school, Jeffreys Bay & Lesotho
Door: Imkje Bouma
Blijf op de hoogte en volg Imkje
05 Maart 2015 | Zuid-Afrika, Port Alfred
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een blog plaatste. In Nederland vliegt de tijd al voorbij, maar hier gaat het gevoelsmatig nog tien keer sneller. ‘Time flies when you’re having fun’ is hier dus zeker het geval! Een strakke planning is noodzakelijk om alle schoolopdrachten en reisplannen erdoor te krijgen, maar tot nu toe gaat dat me prima af. Plannen is gelukkig iets wat ik nog wel enigszins kan.
Wo 11-02
Deze avond hadden we onze eerste braai (BBQ) in Afrika, op school met alle Grand Tour studenten. Dit is toch één van de voordelen als je naar een school gaat waar Hospitality Management centraal staat. ’s Avonds hebben we de kroegen van Port Alfred verkend. Vanuit Settler Sands – waar ons huis is – zitten we zowel dicht bij het strand als bij de kroegen, dus dat is zeer gunstig. De kroegen zijn niet spectaculair, maar dit is wel de plek waar de meeste studenten 3/4 keer per week te vinden zijn. Ferry’s is vooral praten en poolen. Daarna begint het ‘feest’ in Snorting Grunter (beter bekend als Snorts). Ook dit is geen fancy club. Er hangen twee discoballen van de Blokker & de overgangen tussen de verschillende liedjes zijn om je kapot te lachen, maar ik vermaak me prima en daar gaat het uiteindelijk om. Voordeel van de kroegen hier is dat je al om 20:00 uur begint, dus je bent ook rond een uur of 00:00 uur weer thuis. Kun je de volgende dag om 08:00 uur gewoon weer fit in de les zitten.
Na afloop brachten we nog mensen thuis en toen lieten mijn enkels me helaas weer eens in de steek. Ik miste een traptrede (in het donker, niet door de drank), waardoor ik heel hard door mijn enkel ging. Die heb ik de volgende dag dus maar ingetapet. Eerst maar weer even door het leven als manke Imkje dus..
Do 12-02
In het kader van een goed begin is het halve werk: vandaag meteen maar notulist bij de CBL-les. Ben ik daar maar weer vanaf voor de komende weken :).
’s Avonds zijn we heerlijk uit eten geweest bij Links, met de meiden uit ons vorige huis. Struisvogel gegeten, want daar kom je in Zuid-Afrika niet onderuit. Conclusie: heerlijk vlees en een supergezellige avond!
Vr 13-02
Vandaag hadden we – nog in het kader van de introductieweek – een townshiptour in de township van Port Alfred. We gingen hier langs de projecten die door Stenden zijn opgezet. Deze projecten kunnen worden uitgevoerd door studenten van SPH/Creatieve Therapie die hier hun stage doen, studenten die de minor Entrepreneurship volgen en door andere geïnteresseerden. Door onduidelijke communicatie en tijdgebrek is het voor mijzelf helaas niet mogelijk om bij een project te helpen, maar er zijn veel interessante projecten (Ik heb acht keer gekeken bij het kantoor van de Community Development man, maar hij kan zich schijnbaar erg goed verstoppen). Er zijn veel verschillende projecten die je kunt kiezen. Zo is er een locatie waar men in simulatoren leert autorijden, een project waar mensen computerles krijgen en veel projecten gericht op kinderen en naschoolse opvang.
Zo 15-02
Vandaag hadden we een bootcruise in Port Alfred met zo’n 40/50 man; voornamelijk Grand Tour studenten. Vanaf school moesten we naar de boot lopen, bij de heuvel neer en daar ging het toch echt weer even mis met mijn enkels. Door de losse steentjes ging ik nog eens flink door mijn enkel – alsof woensdag nog niet genoeg was – en viel ik voorover op mijn knieën. Ik zal jullie de foto’s besparen, maar één knie was vrij diep open en ook op de andere zat een flinke schaafplek. Dit deed ontzettend pijn, maar ondanks dat waren de ‘cruise’ en de braai erg gezellig. Ook de cocktail na afloop bij Barmuda’s ging er prima in. ’s Avonds was mijn knie nog steeds aan het bloeden, dus maar besloten om op mijn rug te slapen om het te laten drogen. Gevolg: 0,0 slaap en de volgende ochtend was mijn knie nog steeds open. Ik moet zeggen, ik heb me wel eens beter gevoeld.
Ma 16-02
Een lichtpuntje in de duisternis: halverwege de middag gaat mijn wond eindelijk dicht.
Wo 18-02
Wederom het voordeel van de Hotelschoolstudenten ervaren. In Settler Sands zitten we met zes jongens en vijf huizen met elk vier meiden van de Grand Tour. De jongens hadden aangeboden om voor ons te koken en dat slaan wij uiteraard niet af. Het resultaat was een heerlijk diner met vlees van de braai, couscous, watermeloen, carpaccio en nog veel meer. We hebben heerlijk met 28 mensen genoten van al dit lekkere eten. Nadeel voor de jongens is dat nu niemand meer durft te koken voor de groep, want dit was niet te overtreffen.
Do 19-02
Zowaar een Zuid-Afrikaan die ons komt vergezellen bij de minor! Zoals zoveel van de jongens hier op school heeft hij een behoorlijke drang naar aandacht van de Grand Tour meiden. Dat kan nog wat worden: in een groep met tien meiden die niet op hun mondje gevallen zijn.
Vr 20-02 – Zo 22-02
Ja! Eindelijk tijd voor het eerste tripje! Aan het eind van de middag vertrokken we met acht meiden in twee auto’s naar Jeffrey’s Bay. Bij aankomst was er even onduidelijkheid over de reservering, maar het bleek toch allemaal goed te zijn en daarna konden we aanschuiven voor een heerlijke pizza. Het was overigens mijn eerste keer in een hostel. We zaten in Island Vibes, een leuk, druk en gezellig hostel aan het strand van J’Bay. Op zaterdag hadden twee uur surfles. Dit was mijn debuut, maar het is duidelijk dat dit geen gemiste carrièrekans is voor mij. Het was superleuk om te doen, maar opstaan lukte helaas niet. Dit kwam onder andere doordat ik niet op mijn knieën kon leunen, omdat die nog steeds erg pijn deden. Na twee uur peddelen, zouthappen, stenen in het water ontwijken en eindeloos vaak op het board klimmen, hielden we het dan ook voor gezien. ’s Middags maar even iets gedaan waar ik wel heel goed in ben: shoppen en op het terras zitten. In Jeffrey’s Bay stikt het van de surfshops, vooral outlets van bijvoorbeeld Billabong en Roxy. Ik heb me dit weekend ingehouden en de schade is beperkt tot een korte broek, slippers, een shirt en een souvenir voor mezelf. ’s Avonds hadden we een lekkere – dit keer ook uitgebreide – braai in het hostel en tijdens de load shedding (twee uur zonder stoom om het tekort op te vangen) zijn we vermaakt door iemand die prima met een gitaar kon omgaan.
Op zondag gingen we naar een gebied waar we konden ziplinen. Nou was dit wel even anders als ik me had voorgesteld, want je zat niet vast maar kon gewoon via een katrol het water in vanaf een klif. Ik heb dit maar even overgeslagen, aangezien ik een enorme held ben en omdat ik nog steeds last had van mijn knieën. Wel heb ik uiteraard gezwommen, want dat is dan wel weer iets voor mij.
Aan het eind van de middag zijn we weer teruggegaan naar Port Alfred en heb ik voor het eerst een stuk gereden. Deze 1.5 uur ging prima en ik vond het leuk om weer eens even te rijden. Het is wel wennen om aan de ‘verkeerde’ kant in de auto te zitten en om links te rijden, maar ik heb iedereen veilig thuis gekregen. Schakelen met links is heel onnatuurlijk en wat voor veel gelach zorgt, is dat de hendels aan het stuur aan de andere kant zitten. Gevolg: tachtig keer de ruitenwissers aangezet in plaats van de richtingaanwijzer. Ach, de rijstijl van veel Afrikanen is niet om over naar huis te schrijven, dus ik denk dat ze me wel vergeven voor het niet richting aangeven.
Ma 23-02
Het voordeel van een auto huren voor het weekend, is dat we vandaag boodschappen konden doen met de auto! Daaaaag, 30min. lopen van en naar de supermarkt. Ook is er eindelijk internet geplaatst in de Grand Tour-huizen in Settler Sands, maar dit zou Afrika niet zijn als het gewoon in één keer werkte. Helaas heb ik dus nog geen internet thuis, maar er is iemand mee bezig en dat scheelt al een hoop.
Di 24-02
Het volgende tripje maar even geboekt, want we hebben tenslotte nog maar zes weken te gaan hier. Aanstaande donderdag vertrekken we met z’n vieren naar Lesotho: een apart land hier in Zuid-Afrika waar je prachtig kunt hiken & waar alles nog wat traditioneler is dan in het verwesterde Zuid-Afrika. Dit is dus weer iets om naar uit te kijken .
Wo 25-02
De internetman kwam ons verblijden met het nieuws dat het nog wel twee weken kan duren voordat wij internet in ons huis krijgen, omdat hij ons niet kan linken aan de huizen aan de overkant. Dat wordt dus nog maar even heen en weer lopen naar school. Gelukkig ook nog een mijlpaal vandaag: precies een maand geleden landde ik in Zuid-Afrika! De tijd vliegt hier echt voorbij. School is druk, dus buiten de lessen is er nog genoeg te doen. Tel daar alle reiswensen bij op en mijn agenda is propvol. Dit is alleen maar goed, want we zijn hier tenslotte niet voor niets.
~ Eigenlijk zou ik nu mijn blog uploaden, maar alle gebouwen van school (ook de huizen zitten op het schoolnetwerk) hadden geen internet. ~
Vr 27-02 – Zo 01-03
Lesotho had in principe een hele blog kunnen vullen, maar omdat er geen internet was heb ik het bij deze blog in geschreven.
Het begon donderdag allemaal al met het huren van de auto. We hadden met Avis – het verhuurbedrijf – afgesproken om de auto om 11:00 uur op te halen, zodat we snel weg konden. Het zou namelijk een lange rit worden naar de Malealea Lodge in Lesotho. Toen we om 11:00 uur aankwamen bij Avis konden we de auto niet meekrijgen, omdat we als gevolg van de load shedding niet konden betalen. We moesten dus wachten en om 13:00 konden we eindelijk vertrekken. Ik begon met rijden en binnen twee minuten zag ik dat het lampje van het oliepeil steeds aan en uit ging. We besloten om niet terug te gaan naar Avis, omdat we al zo laat waren, maar om door te rijden naar het eerst volgende tankstation. Dit was in Grahamstown. Toen we daar na een uurtje rijden aankwamen, constateerde de man van het tankstation dat onze olietank compleet LEEG was! Dit was nogal een verrassing, zeker gezien het feit dat we een gloednieuwe auto hadden met nog maar 1800km op de teller. Olietank vol gegooid en voor de zekerheid nog twee liter extra meegenomen. Doordat we zo laat waren vertrokken uit Port Alfred, konden we de grensovergang met Lesotho die voor ons het meest logisch was niet meer halen, omdat deze maar tot 20:00 uur open was. Daarom moesten we een heel stuk om Lesotho heen rijden naar een border post die 24u per dag open was, wat drie uur langer rijden was. Het was inmiddels al 00:00 uur geweest en we konden de grensovergang niet vinden, toen we besloten om het oliepeil nog eens te checken. De tank bleek alweer voor meer dan de helft leeg te zijn en de enige logische conclusie was dat hij lekte. De resterende twee liter er dus maar bij in gegooid en door gereden. Uiteindelijk vonden we de border post en waren we eindelijk in Lesotho. Vanaf daar zou het nog 1,5 uur rijden zijn naar de lodge. Na enige discussie over wel/niet doorrijden, besloten we om toch door te rijden naar de eindbestemming, omdat we anders de volgende dag nog een stuk moesten rijden (en vind maar eens een hostel in een stad als je geen internet hebt). In Maseru – de hoofdstad van Lesotho – zijn we nog gestopt om te tanken en daar werden we geholpen door drie zeeeer geïnteresseerde mannen. Met een volle tank, een extra noodvoorraad olie, een liefdesverklaring aan mij en een adoptieverzoek aan Iris, konden we het laatste stuk gaan rijden. Uiteindelijk kwamen we om 03:00 uur ein-de-lijk aan bij de lodge. Gelukkig kon de vakantie toen wel echt beginnen.
Toen we de volgende dag wakker werden, zagen we pas hoe adembenemend mooi het landschap van Lesotho is. Vrijdag hebben we een drie uur durende hike gedaan door de bergen bij Malealea. Tussendoor kwamen we nog langs een plek waar we even konden zwemmen en het water was er heerlijk. Onze gids was een inwoner van het dorp en hij was niet de enige die we daar zouden treffen. Malealea is een dorp met zo’n 360 inwoners en een groot deel van hen heeft een taak binnen de lodge. Zo zijn er dames die koken en schoonmaken en een grote groep mannen uit het dorp is gids tijdens de hikes en tochten te paard. De paarden zijn ook van mensen uit het dorp en niet van de lodge zelf, dus zij zijn ook verantwoordelijk voor de verzorging van de dieren. Verder konden we op vrijdagavond genieten van het koor en de ‘band’ die ook bestond uit dorpslieden. Heel leuk om mee te maken en goed om te zien dat de mensen hier zo enthousiast zijn en begaan met de toeristen. Op zaterdag hebben we de watervalhike gedaan, die vier uur duurde. Tijdens deze wandeling werden we nog even verrast door een fikse regenbui, maar dit mocht de pret niet drukken. Aan het eind van de dag werd ons zowaar een nieuwe auto gebracht. We hadden op vrijdag en zaterdag al diverse keren contact gehad met Avis, maar het bleek erg lastig te zijn om ze zover te krijgen om ons een auto te brengen. Eerst werd ons verweten dat we zelf wel iets geraakt zouden hebben waardoor de tank lek was. Verder werd ons verzocht of we niet ‘even’ heen-en-weer naar Maseru konden rijden om zelf een nieuwe auto te halen. Nadat we ze goed duidelijk hadden gemaakt dat de auto al stuk was toen we ‘m kregen en dat we niet van plan waren om ons hele weekend in het teken te laten staan van het verwisselen van een auto, ging Avis uiteindelijk toch overstag en brachten ze ons een nieuwe auto. Zaterdagavond hebben we weer heerlijk gegeten in de lodge. In combinatie met wijn, amarula & poolen in de bar was dit een zeer geslaagde avond. Op zondag eindigden we ons verblijf met mijn favoriete onderdeel: het paardrijden. Ik keek hier al het hele weekend tegenop want ik ben niet zo’n paardenfan, maar aangezien die andere drie graag wilden rijden ben ik de beroerdste niet en ging ik mee. Tijdens de rit ben ik mezelf flink tegen gekomen. De controlfreak in mij vond het alles behalve leuk en ontspannen, vooral omdat het paard supergoed (ahum) naar mij luisterde. Halverwege hebben we bushman paintings (rotsschilderingen) gezien van – zo is ons verteld – 7000 jaar oud. Vervolgens zijn we te paard weer teruggegaan naar de lodge. Rond het middaguur konden we weer vertrekken richting Port Alfred. Dit keer konden we gewoon via de gewenste border post, hadden we een auto die fatsoenlijk functioneerde en kwamen we keurig om 23:00 uur weer aan in Port Alfred. Tussendoor nog even ontzettend vies gegeten bij de KFC, maar het kan ook niet allemaal meezitten.
Ik had graag omschreven hoe mooi het is in Lesotho, maar dat is bijna niet te doen. Het landschap met de bergen is adembenemend. We hadden elke 5 seconden wel kunnen stoppen om een prachtige foto te maken. Verder is dit het stuk waar je nog het ‘echte’, traditionele Afrika ziet. Tijdens de hike konden we soms ontzettend ver kijken en het enige wat je dan zag was het prachtige landschap, met op de achtergrond het geluid van de bellen die de koeien, geiten en schapen om hun nek hadden. Bovendien waren de mensen ontzettend vriendelijk en geïnteresseerd. De enige conclusie kan dan ook zijn dat dit een prachtig, gezellig en zeer geslaagd weekend was.
Deze week heb ik het vooral druk gehad met school. We gaan alweer richting het eind van week 4, wat betekent dat ik nog maar 4,5 week te gaan heb en dan zit school er hier alweer op. De tijd gaat zo ongelofelijk snel voorbij. Voor de komende weekenden zijn er nog wat reisplannen en vermoedelijk kan ik daarna terugkijken op een zeer geslaagde, gezellige en leerzame tijd in een prachtig land waar ik veel van heb gezien. Het blijkt erg lastig om een moment te vinden om mijn blog te uploaden, omdat we nog steeds geen Wi-Fi hebben in ons huis en ook op school werkt het niet altijd optimaal. Uiteraard doe ik wel mijn best om mijn belevenissen met jullie te delen, want ik wil jullie alles wat ik hier meemaak niet onthouden.
Zodra er weer tijd en internet is volgt er weer een nieuwe blog, maar eerst ga ik hier weer genieten van het prachtige weer en de fijne sfeer. Tot snel!
Liefs, Imkje
-
05 Maart 2015 - 12:52
Rinske:
Hey Imkje!
Superleuk wer om te lezen!
Ja jong, yn san lan en op san reis beleef je vanalles, en komst dr steeds vaker achter dat lang alles net sa organiseerd en van de tiids oaspraken is as we went binne hjir yn NL. En oan de oare kant prachtig om yn san oare cultuur te wezen, en de minsken der te ontmoeten.
Gjin drokte jong, om ut internet wat net, of net snel wurket! Wy mei dien ferhalen graag leze, mar oars heare we alls letter wol! Mar lekker geniete der, succes nog mei skoalle, en boppe al nog mooie uitstapkes meitsje! Protte gesellichhiid nog tawinske! Xx fan dien nicht, Rinske
Ps. Top dast toch opt hynder stapt bist ;) -
05 Maart 2015 - 20:07
Mem:
Ha Imkje,
Wat wer in geweldich (lang) ferhaal.
Dochs fijn dat jim in stikkene auto meikrigen. Wienen jim lekker lang ûnderweis en koenen jim it oan de "ferkearde" kant fan'e dyk riden goed oefenje. En dan al die reinbuien ûnderweis.... It is dan wol hiel leuk dat Lesotho (de minsken en it lân sels) sa geweldich is. Wer in geweldige erfaring.
Wol jammer datst net in foto pleatst hast fan dij op in hynder. Dat hie ik wol HIEL graach sjen wollen.
Hopelik meitsje jim noch mear fan sokke leuke reiskes en krije wij dat dan wer te lêzen op dyn blog.
XXX, mem.
-
05 Maart 2015 - 20:36
Mem:
Hjir wie ik al wer.
Ha de foto sjoen hjer fan jim op it hynder. Bin grutsk op dij datst samar op sa'n hynder sitten giest.
Ik hie nei de foto's ûnder it ferhaal sjoen, mar op yn de map "foto's" stean dus folle mear.
Ik sil de oare kear better oplette.
Groeten, mem. -
06 Maart 2015 - 11:57
Fetsje De Groot:
Moaie ferhalen hjer Imkje en de foto's ek !
geniet noch mar lekker efkes ,want it is straks gauw wer foarbij
groetnis en dikke tut fan tante Fetsje -
06 Maart 2015 - 12:39
Beppe:
wat is dit fantastisch wat jim meimeitsje en wat een ferslaggen en moaie foto's, skitterend. Genietsje mar goed n hopelijk giet 't fierders goed mei dyn fuotten en de rest!!! groetsjes en een dikke tut fan us.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley